آخرین مطالب
امکانات وب
چکیده : گفت‌وگو با عثمان محمدپرست،نوازنده چیره‌دست و پیشکسوت دوتار که چندی پیش در بیمارستانی در مشهد بستری شد پس از عمل جراحی دیسک کمر، کنار همان تخت بیمارست... با عنوان : شخصی که فقط با دوتار مدرسه ساخت بخوانید :
گفت‌وگو با عثمان محمدپرست،نوازنده چیره‌دست و پیشکسوت دوتار که چندی پیش در بیمارستانی در مشهد بستری شد پس از عمل جراحی دیسک کمر، کنار همان تخت بیمارستان انجام شد. با وجود درد می‌خندید و می‌گفت «به محض اینکه به خانه برگردم، دوباره احوال دوتارم را می‌پرسم». راست می‌گفت؛ دوتاری‌ها بدون دوتار، چیزی کم دارند.
در هیچ بیمارستانی، صدای دوتار نمی‌آید حتی اگر روی یکی از تخت‌های آن، مردی خوابیده باشد که همه عمرش را دوتار زده و آواز خوانده است و شاید برای همین است که بیمارستان‌ها دلمرده‌ترین جای دنیا هستند. عثمان محمدپرست با آن قامت رشید، اوایل اردیبهشت، به دلیل مشکل دیسک کمر و دردهای مفصلی چند روزی روی تخت بیمارستانی در وسط شلوغی‌های شهر مشهد دراز کشید و به توصیه پزشکان، حتی برای خوشامدگویی به عیادت‌کنندگان هم، نیم‌خیز نمی‌شد.
دردهای استخوانی، استادی را به فضای بی رنگ بیمارستان کشانده بود که صدای سازش و صفای مرامش، تا مغز استخوان هنردوستان نفوذ کرده است. بی دوتاری در دست، قامت استاد عثمان، تکیده و نحیف بنظر می‌رسید. صدایش اما همان صدای همیشگی بود؛ صدایی دورگه و گرفته که گه‌گاه لابه‌لای نغمه‌های دوتار می‌شد آن را شنید که شعری را آرام به آواز می‌خواند.
گفت‌وگو با عثمان محمدپرست، پس از عمل جراحی دیسک کمر، کنار همان تخت بیمارستان انجام شد. با وجود درد می‌خندید و می‌گفت «به محض اینکه به خانه برگردم، دوباره احوال دوتارم را می‌پرسم». راست می‌گفت؛ دوتاری‌ها بدون دوتار، چیزی کم دارند.
برای خواندن متن کامل گفتگو با این مرد بزرگ برروی لینک زیر کلیک کنید
[برای دیدن لینک ها ابتدا باید عضو انجمن شوید. برای ثبت نام اینجا کلیک کنید...]
منبع :[برای دیدن لینک ها ابتدا باید عضو انجمن شوید. برای ثبت نام اینجا کلیک کنید...]
میهن دانلود...در هیچ بیمارستانی، صدای دوتار نمی‌آید حتی اگر روی یکی از تخت‌های آن، مردی خوابیده باشد که همه عمرش را دوتار زده و آواز خوانده است و شاید برای همین است که بیمارستان‌ها دلمرده‌ترین جای دنیا هستند. عثمان محمدپرست با آن قامت رشید، اوایل اردیبهشت، به دلیل مشکل دیسک کمر و دردهای مفصلی چند روزی روی تخت بیمارستانی در وسط شلوغی‌های شهر مشهد دراز کشید و به توصیه پزشکان، حتی برای خوشامدگویی به عیادت‌کنندگان هم، نیم‌خیز نمی‌شد.
دردهای استخوانی، استادی را به فضای بی رنگ بیمارستان کشانده بود که صدای سازش و صفای مرامش، تا مغز استخوان هنردوستان نفوذ کرده است. بی دوتاری در دست، قامت استاد عثمان، تکیده و نحیف بنظر می‌رسید. صدایش اما همان صدای همیشگی بود؛ صدایی دورگه و گرفته که گه‌گاه لابه‌لای نغمه‌های دوتار می‌شد آن را شنید که شعری را آرام به آواز می‌خواند.
گفت‌وگو با عثمان محمدپرست، پس از عمل جراحی دیسک کمر، کنار همان تخت بیمارستان انجام شد. با وجود درد می‌خندید و می‌گفت «به محض اینکه به خانه برگردم، دوباره احوال دوتارم را می‌پرسم». راست می‌گفت؛ دوتاری‌ها بدون دوتار، چیزی کم دارند.
برای خواندن متن کامل گفتگو با این مرد بزرگ برروی لینک زیر کلیک کنید
[برای دیدن لینک ها ابتدا باید عضو انجمن شوید. برای ثبت نام اینجا کلیک کنید...]
منبع :[برای دیدن لینک ها ابتدا باید عضو انجمن شوید. برای ثبت نام اینجا کلیک کنید...]
ما را در سایت میهن دانلود دنبال می کنید
نویسنده : استخدام کار بازدید : 174
آرشیو مطالب
- دی 1394
- بهمن 1394
- اسفند 1394
- دی 1395
- بهمن 1395
- اسفند 1395
- فروردين 1395
- ارديبهشت 1395
- خرداد 1395
- تير 1395
- مرداد 1395
- شهريور 1395
- مهر 1395
- آبان 1395
- دی 1396
- بهمن 1396
- اسفند 1396
- ارديبهشت 1396
- خرداد 1396
- تير 1396
- مرداد 1396
- شهريور 1396
- مهر 1396
- آبان 1396
- آذر 1396
- دی 1397
- بهمن 1397
- اسفند 1397
- فروردين 1397
- ارديبهشت 1397
- خرداد 1397
- تير 1397
- مرداد 1397
- شهريور 1397
- آذر 1397
- فروردين 1398
- تير 1398
- مرداد 1398
- مهر 1398
- آبان 1398